Systeemkeuze en open source lock-in
Het is de laatste maanden al eens vaker door deze en gene gezegd dan wel geschreven.
The next twelve to 18 months should prove to be a very interesting time for folks dealing with CMS-related issues on campuses. (EdTechPost).
“With so many comparable open source softwares emerging for course management, containing more varied features than WebCT, one has to wonder: how long can such costly proprietary products survive? In the case of WebCT, the short answer to this is – possibly two years.”
(Barbara Morningstar, Jeremy Schubert and Kristine Thibeault, International Review of Research in Open and Distance Learning, December, 2004).
De ontwikkelingen rond veelbelovende open source LCMS’en (als Atutor en Moodle), de hooggespannen verwachtingen rond de volgende release van Sakai (inclusief de integratie met OSPI) gekoppeld aan de hoge kosten van nieuwe releases van WEB CT en Blackboard (voor een beetje meer RSS functionaliteit mag weer $ 12.000 per jaar worden neergeteld) zullen te denken geven. Hoe nu verder? En daarbij toch wensen en lopende ontwikkelingen rondom portalisering, dataintegratie, standaardisering niet ineens geheel uit het oog verliezen. Zelfs voor de aanhangers van een open source filosofie en beleid brengt elke keuze weer gevaren met zich mee. Zo stuit het initiatief van een fors aantal scholen in Nieuw-Zeeland om ‘en masse’ over te stappen op Moodle toch op enige kritiek van Derek Morisson. Of hij niet een beetje ver doorschiet in zijn gedachtegang is maar sterk de vraag. Beleid en daaruit voortvloeiende keuzes brengen altijd een bepaalde mate van afhankelijkheid met zich mee. Er is pas van een echte lock-in sprake als er geen enkele keuzevrijheid meer is. Dat lijkt me in het geval van de scholen in Nieuw-Zeeland toch echt niet aan de orde.