Buitengaats

Ik maar denken dat het aantal ZZP-ers in Nederland groot is. Dat valt dus nog wel tegen.

Posted via web from paulomoekotte’s posterous

Posted via web from paulomoekotte’s posterous

Steeds meer ontwikkelaars van elektronische leeromgevingen kijken met belangstelling naar het gebruik, de mogelijkheden en de toenemende populariteit van sociale media. Die ontwikkeling is aanleiding om het eigen product uit te breiden of ingrijpend om te bouwen.

Een voorbeeld dat mij aanspreekt is de oplossing die is gekozen door de ontwikkelaars van het Canadese ATutor. In plaats van een imitatie van veel sociale media in de eigen omgeving (uitbreiden van functionaliteit) hebben zij gekozen voor een koppeling met alle mogelijke sociale media op het net. Daarvoor hebben ze, misschien wel als eersten, gebruik gemaakt van Google’s OpenSocial Container. Een slimme zet, want liever dan ‘sociaal opgesloten’ te raken in een leeromgeving of wéér een nieuw netwerk te moeten starten en onderhouden, kunnen studenten hun eigen omgeving mee naar binnen nemen.

Door dit stukje techniek van Google is het mogelijk van alles  op het gebied van web 2.0 en sociale media, uiteenlopend van eenvoudige gadgets en widgets tot volledige netwerken als facebook, in te bedden in de leeromgeving. De ‘sky is the limit’ als het gaat om de uitbreidingsmogelijkheden die hierdoor ontstaan. Denk eens aan de mogelijkheden op het gebied van formatieve studentenportfolio’s die studenten nu daadwerkelijk helemaal zelf kunnen beheren in hun eigen netwerk en die eenvoudig in de leeromgeving ingebed kunnen worden. De versmelting van leer-, werk-, en persoonlijke omgeving is noch maar een ‘heartbeat away’.

ATutor Social is an implementation of the Google OpenSocial Container Specification. In addition to introducing basic social networking capabilities, such as keeping contacts, group participation, and social graphing, ATutor Social can leverage thousands of existing social applications that can be added each person’s social networking environment with the click of a button. All of a sudden there are thousands of new modules for ATutor.

Onder de naam ATutor Social is deze uitbreiding toe te voegen aan versie 1.6.2 en hoger. De Nederlandse language pack voor deze versie is al voor 83% gereed, dus ook dat is goed nieuws voor geïnteresseerden. Hier is de demo van ATuror Social om deze Elo eens uit te proberen.

Dit is goed nieuws. In de wereld van de wetenschap wordt open access al weer een tijdje geregeld bediscussieerd en openlijk beleden. Maar nog steeds is veel materiaal verborgen achter de muren van betaalde sites en betaalde downloads.

Het unanieme besluit van MIT om alle wetenschappelijk onderzoek zonder uitzondering via internet te delen met de ‘gemeenschap’ zal voor een boost gaan zorgen. Jaren terug was de beslissing van MIT om colleges online te plaatsen (Open CourseWare) wederom aanleiding voor veel instituten om dit voorbeeld na verloop van tijd te volgen. Inmiddels is het stimuleren en ontwikkelen van Open Educational Resources een wereldwijd zichtbaar fenomeen.

Het is dus opnieuw MIT dat waarschijnlijk voor een doorbraak zal zorgen. Bravo!

Geen idee wat dit bijzondere concept ‘ons’ (als in ‘de vele internetgemeenschappen en sociale netwerken waar wij deel van uitmaken’) nog eens zou kunnen opleveren. Dit stukje techniek geeft gebruikers de mogelijkheid te stemmen dan wel een keuze kenbaar te maken en vervolgens met anderen over die keuze/voorkeur in gesprek te gaan.

De ontwikkelaars hebben vooral de dialoog over onderwerpen als roken, gezondheid, zelfbeeld, cultuur, relaties en school op het oog gehad. De mogelijkheden gaan natuurlijk veel verder als het gaat om zaken als bewustwording, kritische reflectie en identiteitsontwikkeling. 

“Individual people are represented by small outer sectors on a circle, which are linked to individual profile pages. One can use filters on the right side of the screen, for instance to filter by gender, age or location, or to find like-minded peers, or complete opposites. More colors means more activity.”

Ik ben benieuwd welke ‘democratische’ tools ons nog meer te wachten staan. Voorbeelden als deze vind ik zeker veelbelovend.

One of the biggest problems is the framework attempts to bring together applied knowledge and skills within a work process, work roles as expressed by responsibility and knowledge as expressed through academic achievement. And of course it is impossible to equate these, still less to derive a hierarchical table of progression and value.

Zijn kritiek is terecht maar komt helaas te laat. Volgens Graham Attwell kleven er een aantal bezwaren aan het EQF; het European Qualification Framework: een beschrijving van learning outcomes op verschillende niveaus. Maar helaas is het EQF vorig jaar, na onder andere een uitgebreide Europese consultatieronde, door de EC aangenomen.

Het EQF is vooral bedoeld als een referentiekader dat vergelijkingen tussen kwalificatiestructuren op Europese schaal mogelijk maakt. Geen verplichte kost op nationaal niveau en dus ook voor de Nederlandse situatie niet van grote invloed. Een schadelijke invloed, gelet op de kritiek en bedenkingen van Attwell,  zullen we dus niet ervaren.

Als ik zijn bericht echter goed lees en de essentie van zijn boodschap doortrek naar CGO en dan met name de proces-competentiematrix en SHL-competenties wordt het andere koek.

In veel ROC’s wordt gewerkt met leerlijnen en wordt geprobeerd de voorgang van studenten, in formatieve dan wel summatieve zin, te koppelen aan beheersingsniveaus en uiteindelijk kwalificatieniveaus. Bij de overstap naar de kwalificatiedossiers zijn we collectief afgestapt van het gebruik van de geijkte taxonomieën van Bloom en Romiszowski. Zonder enig alternatief houvast (behoudens de piramide van Miller) wordt geëxperimenteerd met niveaus als: “beginner – gevorderd – competent” o.i.d. Stof tot nadenken voor menige docent die dit verschil in niveau moet uitwerken. En dat terwijl docenten sinds Dijsselbloem helemaal niet meer van het WAT maar uitsluitend van het HOE zijn. Een pittige opgave! ‘Rubrics’ zouden volgens mij soelaas kunnen bieden maar deze worden in Nederland amper of niet ingezet. Of misschien een combinatie van Bloom en de Table of Learning (“a taxonomy of liberal and professional learning”) van Shulman (voor met name de ‘higher order thinking skills’).

Er is mij verder geen enkele poging bekend van het inschalen van competenties of het zou het vrij ontoegankelijke werk van Jan Dietz moeten zijn. Dietz heeft een poging gedaan om het ontologisch fundament van competenties te beschrijven. Niet helemaal hetzelfde als een taxonomie maar toch beter dan helemaal niets. Mocht iemand mij op een beter spoor kunnen zetten: suggesties zijn welkom!

Als uitsmijter nog even het volgende citaat van Attwell:

I do not think it is possible to design such a frameworks, nor do I think that levels are a useful concept, especially given the hierarchical structures of this and other similar frameworks. Why should one particular competence or skill be valued over another. Even more important is the idea of hierarchical progression. Let this be thought to be merely an academic question, the UK government has already withdrawn funding support for those wishing to progress from one qualification to another at the same EQF related level.

Plasterk voelt er niets voor om binnen de EU nieuwe onderwijsdoelstellingen af te spreken waaraan de lidstaten zich moeten houden. ,,Als we er steeds maar weer een schepje bovenop doen, wordt straks het hele onderwijsbeleid vanuit Brussel bepaald”, zei hij maandag na overleg met zijn EU-colleg’s in Brussel. (Europa NU)

Op de website "de democratische school" werd in het verleden al eens geschreven over de invloed van Brussel op het onderwijsbeleid van de lidstaten. De grote mate van ‘economisering’ van het beroepsonderwijs is in zekere zin mede het gevolg van de Europese onderwijspolitiek.

Je vraagt je bij dit bericht wel direct af waarom er in Brussel over

nieuwe doelstellingen wordt gesproken als je bedenkt dat de oude medio 2010 in de verste verte niet gehaald zullen gaan worden.

‘Google Enterprise vaart wel bij crisis’

Tachtig procent van het it-budget van bedrijven zou nog steeds gaan naar het beheren van it-infrastructuur. “Dat kost bedrijven gemiddeld 400 euro per gebruiker per jaar.” Door meer programma’s in de cloud te draaien zouden die uitgaves aanzienlijk kunnen afnemen. Het gebruik van Google Apps kost 40 euro per gebruiker per jaar.

SaaS of open source dan wel een combinatie van beide. De financiële crises zou nog wel eens een aardige impact kunnen hebben op het denken over IT-functionaliteit, -beheer, TCO en wat dies meer zij. En als het bedrijfsleven langzaam wakker wordt, zou het onderwijs wel eens kunnen volgen.

Wereldwijd is er nog weinig ervaring op het terrein van open educational resources (OER), hoewel het begrip en gebruik hiervan een hoge vlucht nemen

Dé reden om, gesteund door een flnke subsidie het Leven Lang Leren  Programma (LLP) van de Europese Commissie, iets te doen aan de bekendheid van en expertiseontwikkeling over OER. Samen met twee andere onderwijsinstellingen, gaat de OUNL deze masteropleiding ontwikkelen. Een opleiding die ook gebruikt maakt van ‘open leermiddelen’.

De uitvoering van de opleiding komt in handen van de Free Technology Academy (FTA), en virtuele universiteit met een online campusomgeving waarin cursussen op master-niveau worden aangeboden. De FTA is eerder deze maand opgericht en een initiatief van het Nederlandse Free Knowledge Institute.

Een mooi voorbeeld van OER, en zo zijn er steeds meer op het net te vinden, is Medpedia, een online medische encyclopedie met voornamelijk user generated content.

In haar toespraak op het Vader Rijn College  te Utrecht onderstreept staatssecretaris Van Bijsterveldt de strekking van het rapport  “Vertrouwen in de school” van de WRR.

Vanmiddag was ik namens de kenniskring van het lectoraat “Onderwijsarrangementen in maatschappelijke context” aanwezig bij de presentatie van het rapport 

Het rapport doet een aantal aanbevelingen  hoe het aantal voortijdig schoolverlaters in Nederland kan worden teruggedrongen.

De problematiek van de schooluitval is een zaak van het onderwijs, maar niet van het onderwijs alleen. Ouders en ook jeugdzorg spelen een belangrijke rol bij de omgang met jongeren die vastzitten of dreigen vast te lopen. Het is een probleem van de maatschappij dat niet door een eenzijdige benadering tot overbelaste scholen mag leiden. Om de aanpak te laten slagen is er meer nodig.

Pieter Winsemius geeft in zijn toespraak aan dat de aanbevelingen vooral zijn geformuleerd op basis van de vele interviews met de frontlijn. Aanbevelingen die vervolgens regelrecht ‘sporen’ met de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek. De interviews hebben Winsemius geïnspireerd en deels de ogen geopend. Hij voelde zich soms ‘Alice in wonderland’. In die frontlijn komt hij bevlogen en betrokken  mensen tegen met een gezonde dosis realiteitszin.

Werkers uit die frontlijn worden door Winsemius tijdens de presentatie  naar voren geroepen om hun verhaal nogmaals te doen. Onderwijsmensen, met wie hij samen met een groep leerlingen Parijs bezocht; werkers uit de jeugdzorg en het maatschappelijk werk, die hij tijdens het veldonderzoek sprak, en ook zijn eigen medewerkers van het onderzoeksproject, waaronder drie AIO’s, worden op een losse manier bevraagd. Niet het onderwijs als systeem, maar de menselijke maat in aanpak en begeleiding vormt de voornaamste bouwsteen voor succes.

Het vervolgens door Felix Rottenberg ondervraagde panel van VMBO en MBO bestuurders levert een kijkje in de keuken. Het gaat volgens het panel om keuzes met betrekking tot:

• de scouting en samenstelling van teams: betrokken professionals;
• de samenstelling van regionale netwerken van belanghebbenden: bindende afspraken;
• de samenstelling van de benodigde financiën: budgettaire creativiteit.

Tenslotte wil Rottenberg ook graag via vragen aan de zaal nog een boodschap meegeven aan de staatssecretaris. Uit de zaal komt via meerdere aanwezige ROC-bestuurders het geluid naar voren dat alle zorg voor voortijdig schoolverlaters op de tocht komt te staan wanneer de Inspectie van het onderwijs het onderwijsrendement als doorslaggevende factor voor onderwijskwaliteit hanteert.  Van Bijsterveldt geeft in haar reactie hierop aan over dit onderwerp en het toezichtskader met de inspectie in gesprek te zullen gaan.

De boodschap van de middag is duidelijk en eigenlijk niet nieuw en als zodanig evenmin verrassend. De investering in professionaliteit en een gecoördineerde aanpak in de regio zijn volgens Van Bijsterveldt vooral mogelijk door optimaal gebruik te maken van het participatiebudget: “een wereld aan nieuwe mogelijkheden”.