Buitengaats

Een misleidende titel want hier wordt door internetjournalist Marie-Jose Klaver niet gedoeld op de Einstein-generatie of Net-generatie.

Jongeren die zijn opgegroeid in het internettijdperk vertrouwen weliswaar volledig op digitale bronnen, maar ze hebben niet de analytische capaciteiten om bronnen te beoordelen. Ook andere informatievaardigheden ontbreken vaak. Jongeren hebben gebrek aan informatievaardighed en jong én oud zijn ongeduldig als ze naar informatie zoeken.

Dat concluderen onderzoekers in een Britse studie naar het informatiegedrag van jongeren en het gebruik van bibliotheken. Volgens het onderzoek, dat is uitgevoerd door het CIBER research team van het University College London in opdracht van de British Library en JISC, is de Google-generatie een mythe.

Ook de oudere internetgebruiker toont vaak eenzelfde gebrek aan informatievaardigheden.

In zijn eerste (hij komt er vast op terug) en korte bespreking van het rapport, legt Edwin Mijnsbergen van de weblog ZB Digitaal met het volgende citaat uit het rapport vooral een verbinding met de bibliotheken van 21-ste eeuw:

The significance of this for research libraries is threefold:

• they need to make their sites more highly visible in cyberspace by opening them up to search engines
• They should abandon any hope of being a one-stop shop
• They should accept that much content will seldom or never be used, other than perhaps a place from which to bounce

En waar haalt die informatievaardige wetenschapper in de toekomst zijn of haar informatie vandaan?

Volgens het rapport hoeven bibliotheken immers niet de illusie te hebben dat ze een one-stop shop zullen zijn.

Ik ben benieuwd hoe de ontwikkeling van bibliotheken in de 21-ste eeuw zich verhoudt met de ontwikkeling van bijvoorbeeld een initiatief als de science commons in de vorm van het Neurocommons project.

The Neurocommons project is creating an Open Source knowledge management platform for biological research.

Blijven bibliotheken, ook in een internetwereld, een belangrijke online  bron voor de wetenschapper van de toekomst of worden ze voorbijgestreefd door allerlei initiatieven als de science commons? En je kunt die vraag zelfs doortrekken als je de rol van uitgeverijen afzet tegen ontwikkelingen op het gebied van de Open Educational Resources.

Je wilt daarenboven als wetenschapper en onderzoeker te allen tijde voorkomen dat je over een verschijnsel publiceert (zoals een chemische reactie) en dan te horen krijgt dat het verschijnsel al bijna een eeuw geleden is beschreven.