Buitengaats

Tijdens de afgelopen Onderwijs Researchdagen (ORD) in Enschede werd mij duidelijk dat het onderwijsonderzoek onverminderd zoekt naar effectiviteitsverbetering. Het kan daarbij om allerlei niveaus gaan, uiteenlopend van onderwijskundig eiderschap, docentcompetenties, professionalisering en curriculumontwikkeling of het ontwerpen van taken en inzetten van ICT. Ook tijdens het slotdebat tussen onderzoekers uit verschillende ‘scholen’ beperkte zich de discussie over onderwijskwaliteit hoofdzakelijk tot zaken als efficiëntie en effectiviteit, tijd en geld maar ook validiteit, objectiviteit en dergelijke.

De cruciale vraag waaraan het Nederlandse onderwijs een wezenlijke bijdrage kan leveren en wie die ‘hogere’ doelen eigenlijk bepaalt/bepalen, kwam ik slechts in één sessie tegen. Een sessie over een analysemodel dat kan worden toegepast voor het beschrijven en verklaren van het verloop van grootschalige onderwijshervormingen, zoals het invoeren van het Studiehuis (onderzoek van T. Carpay). Tijdens die sessie kwam onder andere ter sprake hoe de visie op en doelen van het Nederlands onderwijs via een breed maatschappelijk debat tot stand zouden moeten komen. Iets dergelijks werd nog niet zo lang geleden ook voorgesteld door de Onderwijsraad.
Als ik kijk naar de beschrijvingen die de laatste tijd vaak worden gegeven van de huidige maatschappelijke onrust en onzekerheid, de aanleiding die onder andere te vinden zou zijn in de dieperliggende oorzaken van de huidige recessie, en de wijze waarop onze huidige jeugd denkt, dan is de vraag die Sir Michael Barber stelt een zeer wezenlijke: “If we think it’s really important that the next generation are really well educated, don’t you think we should be doing that all around the world?”. Het filmpje kwam ik tegen op de weblog van Derek Wenmoth. In diens bericht vind je ook meer informatie over Barbers presentatie “The Prospects of global education reform” en zijn 3×3 model van ‘building blocks’ voor het onderwijs van de toekomst.