One of the biggest problems is the framework attempts to bring together applied knowledge and skills within a work process, work roles as expressed by responsibility and knowledge as expressed through academic achievement. And of course it is impossible to equate these, still less to derive a hierarchical table of progression and value.
Zijn kritiek is terecht maar komt helaas te laat. Volgens Graham Attwell kleven er een aantal bezwaren aan het EQF; het European Qualification Framework: een beschrijving van learning outcomes op verschillende niveaus. Maar helaas is het EQF vorig jaar, na onder andere een uitgebreide Europese consultatieronde, door de EC aangenomen.
Het EQF is vooral bedoeld als een referentiekader dat vergelijkingen tussen kwalificatiestructuren op Europese schaal mogelijk maakt. Geen verplichte kost op nationaal niveau en dus ook voor de Nederlandse situatie niet van grote invloed. Een schadelijke invloed, gelet op de kritiek en bedenkingen van Attwell, zullen we dus niet ervaren.
Als ik zijn bericht echter goed lees en de essentie van zijn boodschap doortrek naar CGO en dan met name de proces-competentiematrix en SHL-competenties wordt het andere koek.
In veel ROC’s wordt gewerkt met leerlijnen en wordt geprobeerd de voorgang van studenten, in formatieve dan wel summatieve zin, te koppelen aan beheersingsniveaus en uiteindelijk kwalificatieniveaus. Bij de overstap naar de kwalificatiedossiers zijn we collectief afgestapt van het gebruik van de geijkte taxonomieën van Bloom en Romiszowski. Zonder enig alternatief houvast (behoudens de piramide van Miller) wordt geëxperimenteerd met niveaus als: “beginner – gevorderd – competent” o.i.d. Stof tot nadenken voor menige docent die dit verschil in niveau moet uitwerken. En dat terwijl docenten sinds Dijsselbloem helemaal niet meer van het WAT maar uitsluitend van het HOE zijn. Een pittige opgave! ‘Rubrics’ zouden volgens mij soelaas kunnen bieden maar deze worden in Nederland amper of niet ingezet. Of misschien een combinatie van Bloom en de Table of Learning (“a taxonomy of liberal and professional learning”) van Shulman (voor met name de ‘higher order thinking skills’).
Er is mij verder geen enkele poging bekend van het inschalen van competenties of het zou het vrij ontoegankelijke werk van Jan Dietz moeten zijn. Dietz heeft een poging gedaan om het ontologisch fundament van competenties te beschrijven. Niet helemaal hetzelfde als een taxonomie maar toch beter dan helemaal niets. Mocht iemand mij op een beter spoor kunnen zetten: suggesties zijn welkom!
Als uitsmijter nog even het volgende citaat van Attwell:
I do not think it is possible to design such a frameworks, nor do I think that levels are a useful concept, especially given the hierarchical structures of this and other similar frameworks. Why should one particular competence or skill be valued over another. Even more important is the idea of hierarchical progression. Let this be thought to be merely an academic question, the UK government has already withdrawn funding support for those wishing to progress from one qualification to another at the same EQF related level.
