Buitengaats

Nederland behoort volgens recent onderzoek wereldwijd gezien tot de koplopers als het gaat om het gebruik van sociale netwerken. Zouden we dus in Nederland een vergelijkbaar onderzoek uitvoeren als de 2008 Cone Business in Social Media Study, mogen we dan een vergelijkbare uitslag verwachten?

Mensen verwachten volgens dit onderzoek dat instellingen (en dus ook onderwijsinstellingen?) zich actief presenteren op sociale netwerken. 

… they also expect them to be a way to interact with companies – and based on this data from Cone, they want this to be a two-way conversation.

Interessante uitkomsten van het onderzoek zijn verder de volgende:

• 60% of Americans regularly interact with companies on a social media site
• 43% of consumers say that companies should use social networks to solve the consumers’ problems
• 41% believe that companies should use social media tools to solicit feedback on products and services
• Men are more likely to use social media tools to interact with a company than women (33% vs. 17%)
• 33% of younger consumers (18-34) and those with household incomes over $75,000 believe that companies should try to market to them through social networks.

Wat betekent dit voor onze marketingexperts?

Ik ben nu al benieuwd naar de eerste “recensies” van Pierre en Willem als het gaat om deze Chinese Linux laptop. De eerste berichten en filmpjes op internet zijn niet verkeerd.

a new cheaper MIPS based processor, 7″ screen, WiFi, 1GB flash storage, it runs Linux, has 3 USB ports, Ethernet, SDHC card reader, audio in and out, voice-chat, skype, multi-tabbed Firefox browser support and Abiword for word processing. Automatic and secure online software updates. (techvideoblog.com)

En dat allemaal voor minder dan $100!!

 
Docenten, zoals zij die het gastcollege van Wilfred en Josee hebben bijgewoond, hebben misschien behoefte aan een follow up.

Kijk om je heen en er zijn genoeg voorbeelden te vinden, zou je daarop kunnen zeggen. Wat het iniatief van Work Literacy en de eLearning Guild bijzonder maakt is het onderscheid in drie ‘doelgroepen’. Niet iedere docent voelt zich namelijk direct geroepen om driftig te experimenteren met die overdaad aan web 2.0-tools of is direct vertrouwd met al die technologie. In sommige gevallen werpt dat ook meteen een drempel op.

Niet zo bij de online ervaring Work Literacy, de Ning community voor docenten die iets willen doen met  Web 2.0 tools of er gewoon iets meer van willen weten.

Het programma is veelzijdig en kan in een eigen tempo worden doorlopen:

Each week we will share new activities that will allow you to explore different Web 2.0 tools and discuss their implications for learning. The activities can be done at your own pace and will be hands-on.

The program topics and schedule…

Date	Title
09/29/2008	Introduction to Social Networks
10/06/2008	Free your Favorites / Bookmarks
10/13/2008	Blogs
10/20/2008	Aggregators
10/27/2008	Wikis
11/03/2008	Implications / Summary

Afhankelijk van belangstelling en persoonlijke voorkeur kunnen de activiteiten op drie niveaus worden gevolgd:

• The Spectator – These will be exercises or activities that should take approximately 15 minutes to complete. The Spectator level is for people who want just a quick exploration of the tools and minimal interaction.

• The Joiner / Collector – For those who want to delve more deeply into a particular Web 2.0 tool, the Joiner / Collector level will consist of activities that take approximately 30 minutes to complete.
• The Creator – These activities are for people who want to really spend some time exploring and trying out a particular tool or set of tools. The activities will take approximately 75 minutes to complete, and will allow you to immerse yourself in the Web 2. 0 experience.

Deze manier van differentiëren, die zich al wat moeilijker laat realiseren in de vorm van een enkel gastcollege, is volgens mij navolgenswaardig. Deze benadering zou misschien ook de Cursus Web 2.0 met 23 dingen van Kennisnet goed doen. Niet elke docent is een creator die creatief is in het gebruik van nieuwe onderwijstechnologie.

Het programmaonderdeel Introduction to Social Networks voor de eerste week staat inmiddels online.

Volgens Charles Leadbetter leidt samenwerking niet vanzelfsprekend tot creativiteit.

Kritische condities zijn volgens hem de volgende vijf:

• Diversity is king, participants need to think differently and have different knowledge.
  Zet vooral mensen met verschillende inzichten, overtuigingen en expertise bij elkaar. Zonder “verschil” is er immers geen enkele aanleiding om in termen van creatieve oplossingen te denken.
• Give people ways to contribute. They need really simple ways to add their piece of information.
  Stel mensen in staat om hun inzichten en overtuigingen uit te drukken als bijdrage in de discussie.
• Connect people with each other by using the most suitable technology
  Verbind mensen met elkaar door de daartoe geëigende technologie.
• The most important one: participants must have a shared sense of purpose and an individual sense of pay-off. Use a mascot or something.
  Zorg er daarbij wel voor dat eenieder zich enerzijds gegrepen en betrokken voelt op grond van een gedeeld belang en anderzijds tevens het gevoel ‘overhoudt’ dat er ook een persoonlijk belang gediend wordt.  
• Communities need to have some element of structure to make decisions.
  In het samenwerken als community dient enige mate van structuur aanwezig te zijn om beslissingen te kunnen nemen.

De condities die Leadbetter opsomt lijken sterk op de condities die het succes van open source communities bepalen. Twee elementen springen daarbij in het oog. Elementen die vooral met kennisdeling te maken hebben.

De inzet van technologie bij samenwerking ligt voor de hand maar is over het algemeen een moeizaam proces in onderwijsorganisaties. Probeer maar eens met collega’s in een online omgeving samen te werken aan documenten. Voor je het weet worden de verschillende versies van documenten weer gewoon rondgemaild. Dit plaatje van  En dat terwijl een begrip als computer supported collaborative working (CSCW) toch al weer uit de vorige eeuw stamt. Het kan natuurlijk zo zijn dat veel (softwarematige) oplossingen nog niet laagdrempelig genoeg zijn. 

Bij Epic zijn er een tiental tips te vinden voor het bevorderen van de inzet van web 2.0- technologie.

Understandably, many employers are nervous about introducing web 2.0 technologies or social media tools, fearing that it will signal the end of control over internal (and external) communications. So, here’s our top ten tips on introducing these tools into your organisation.

Een ander element is de samenwerking in de vorm van communities (of practice) of kenniskringen. Over CoP’s dan wel kenniskringen is al veel geschreven in Nederland. In veel gevallen wordt daarbij teruggegrepen naar denkbeelden, eveneens afkomstig uit de vorige eeuw, van Etienne Wenger. Ook binnen onderwijsinstellingen is er tijd gestoken in het promoten van deze vorm van samenwerking die 21-ste eeuwse kenniswerkers op het lijf geschreven zou moeten zijn.

Maar het fenomeen CoP leidt een bestaan in  de marge van alles wat kennismanagement heet. En eigenlijk mag gesteld worden dat kennismanagement, en vooral kennisdeling, binnen het onderwijs meer aandacht zou moeten krijgen.

Misschien heeft Martin Kloos wel gelijk met zijn observatie.

Voor de Noord-Amerikanen is het begrip (online) community immers helder, begrijpelijk en niet meer dan gewoon. In Nederland (en in Europa zo je wilt) kennen we dit naar mijn idee veel minder, wat de nodige scepsis en weerstand richting online communities zou kunnen verklaren. Het wegnemen van dit onbegrip is dus logischerwijs een eerste horde die we moeten nemen in omgevingen waarin het begrip community niet zo diepgeworteld is als in dit voorbeeld.

Of je dit onbegrip uiteindelijk bij medewerkers wegneemt met een nieuw initiatief als marktplaats MBO (van MBO2010) is maar de vraag. Veel leden van communities behoren nu eenmaal tot de categorie ‘lurkers’ die liever halen dan brengen.  

Jakob Nielsen: “In most online communities, 90% of users are lurkers who never contribute, 9% of users contribute a little, and 1% of users account for almost all the action.”  “0.1% of users on the internet post daily.” (met dank Ritanila voor de “KSF voor communities”)

Our economy, our politics, our culture and even the shape of our family life will be forever transformed. 

En wie gaat daar voor zorgen? Volgens de schrijvers van het boek Born Digital, John Palfrey en Urs Gasser, hebben we het dan over de generatie die geboren is en opgroeit in het digitale tijdperk: de digital natives. Het boek is een uitgave van Berkman Center for Internet & Society at Harvard University and the Research Center for Information Law at the University of St. Gallen

Op de stapel met boeken over de zapp-, multitasking-, net-, Einstein-generatie plaatsen?.

Niet direct. Want de auteurs maken een cruciaal voorbehoud m.b.t deze ´brave new digital world´. En wel dat deze toekomst geen zekerheid is. Het is de huidige generatie die, uit angst voor de gevaren die het internet voor onze aanstormende jeugd in petto heeft, wel eens een streep door de rekening zou kunnen zetten.

There is a huge risk that we, as a society, will fail to harness the good that can come from these opportunities as we seek to head off the worst of the problems.

In de poging “erger te voorkomen” schuilt het gevaar van overcorrectie. De auteurs hebben een open oog voor de mogelijkheden van het digitale tijdperk maar vooral ook voor de rol die van ons ouders – de digital immigrants – gevraagd wordt. Het gaat er om kinderen aan de hand te nemen en op een verantwoorde manier vertrouwd te maken met deze mogelijkheden.

Vooral de overheid (en met name in Amerika) dreigt zich te beperken tot een eenzijdige repressieve strategie. En dat werkt net als met opvoeden: het verbieden verhoogt de aantrekkingskracht.    

Instead of emphasizing education and giving young people the tools and skills they need to keep themselves safe, our lawmakers talk about banning certain websites or keeping kids under eighteen out of social networks.

In Nederland wordt gelukkig genuanceerder gedacht over de mogelijkheden en gevaren van internet. Ook het onderwerp mediawijsheid wordt door de overheid in de persoon van minister Plasterk als opvoedkundig en onderwijskundig aandachtspunt serieus genomen. Hoewel we met het Expertisecentrum Mediawijsheid op de goede weg zijn, zijn we helaas nog niet zover als in Engeland (vergelijk mijn bericht over het Byron rapport’).

Our goal in this book is to present the good and the bad in context and to suggest things that all of us—parents, teachers, leaders of companies, and lawmakers—can do to manage this extraordinary transition to a globally connected society without shutting the whole thing down.

Ik denk dat we met dit boek een welkome aanvulling hebben in een reeks publicaties die ons helpt bij het bepalen van de juiste koers bij de opvoeding van digital natives.

 door middel van open technologie, open content en open kennis!

Een forse subtitel bij het boek Opening up education. Ik werd opmerkzaam op de publicatie door een bericht bij Livre.nl. Wat aan die lange subtitel aanspreekt is de gedachte dat de kwaliteit en toekomst van onderwijs mede wordt bepaald door externe factoren. Wanneer het onderwijs zich openstelt voor deze ´invloeden´is er sprake van een collectieve inspanning die ons allemaal verder helpt.

Een eerste blik op de inhoudsopgave is meteen overweldigend. Met bijdragen van David Wiley (“2005–2012: The OpenCourseWars”), Diana Laurillard (“Open Teaching: The Key to Sustainable and Effective Open Education”) en James Dalziel (“Learning Design: Sharing Pedagogical Know-How”) en een voorwoord van John Seeley Brown (“Creating a Culture of Learning”) is een eerste keuze snel gemaakt uit een totaal van meer dan 400 pagina’s en 27 hoofdstukken. Dus over die ervaringen en indrukken later meer.

De auteurs, Toru Iiyoshi and M. S. Vijay Kumar, hebben in ieder geval niet nagelaten al die tekst in een afrondend hoofdstuk samen te brengen in de vorm van een ‘Collective Agenda to Open Up Education’. Dus wie het om enkel de essentie gaat, kan wellicht volstaan met dit hoofdstuk. 

De uitgave van MIT (MIT Press) is ‘gratis’ (met dank aan de Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching) en beschikbaar als Open Access PDF en online te lezen als Open Access iPaper.

De VO-Raad zet fors in op ICT in het onderwijs. Het opgerichte kennisplatform-VO bestaat uit een indrukwekkend rijtje partners waaronder CapGemini, TU Delft en Cisco maar ook IBM, het ministerie van Onderwijs en stichting Kennisnet.

Ict-toepassingen kunnen efficiënter en vaker gebruikt worden op scholen dan nu het geval is, vindt de sectororganisatie voor het voortgezet onderwijs. Een innovatieplatform van ict-bedrijven en onderwijsinstellingen moet voor meer innovatie zorgen.

De concrete doelen van het platform zijn:

• meer digitaal onderwijs voor leerlingen,
• het aanpakken van het lerarentekort en
• het uitdagender maken van het beroep van docent.

Maar of efficiëntie en aantrekkelijkheid nou ook op een lijn liggen?

Onderwijs wordt niet per sé aantrekkelijker door de inzet van ICT. Het lerarenberoep daarentegen wint waarschijnlijk wél aan aantrekkelijkheid door de slimme inzet van meer ICT in onderwijsorganisaties (registratie, etc.). Zo houd je namelijk bepaalde werkzaamheden weg bij leraren. Werkzaamheden die ze er de laatste jaren alleen maar bij hebben gekregen waardoor ze “niet meer aan lesgeven toekomen”.

Of het meer inzetten van ICT in de lespraktijk het beroep ook uitdagender dan wel aantrekkelijker maakt is van andere orde. Niet iedere (jonge/aankomende) docent is op voorhand overtuigd van de voordelen van ICT.

Bijkomend voordeel van de strategie van het kennisplatform-VO lijkt dat de slimme inzet van ICT er voor zorgt dat hetzelfde werk met minder mensen gedaan kan worden.  Tenminste dat lijkt me de achterliggende gedachte als je de eerste twee doelstellingen van het platform bekijkt.

Aanpakken van het lerarentekort en Meer digitaal onderwijs liggen als het ware causaal in elkaars verlengde.

Vergelijkbare ideeën werden al anno 2004 uitgewerkt in het rapport “Ander onderwijs, minder leraren” van het SCO-Kohnstamm in opdracht van Onderwijsraad. Bedoeld om een oplossing te leveren voor het dreigende lerarentekort:

Ook de grotere toegankelijkheid van kennis via internet en de mogelijkheden van ict in het algemeen roepen gemakkelijk beelden op waarin leerlingen de leraar steeds minder nodig zullen hebben (Inleiding).

Maar het rapport constateerde helaas dat het werk van een docent door de inzet van ICT niet minder wordt maar wel anders.  En dat lijkt een streep door de rekening voor de VO-Raad. Daar komt m.i. nog eens bij dat de docenten die nu kort voor hun pensioen staan toch ook nog een rol (zullen moeten) spelen bij de invoering van al dat prachtige digitale onderwijs.  En of ze daar van harte toe bereid (of in staat) zijn is maar de vraag.

De sTUdiekeuze coach TU/e is het resultaat van een promotieonderzoek van Josje Knoop.

Net als andere universiteiten constateert de TU/e uit onderzoek dat veel studenten achteraf concluderen dat zij als vwo-leerling te weinig tijd en aandacht aan hun studiekeuze hebben besteed en daardoor een onvolledig of onjuist beeld hadden van de opleiding waarvoor ze indertijd kozen.

Knoop: Maar nu is aangetoond dat deze manier van studieadvies kan zorgen voor minder uitval, overwegen we er een 3TU-instrument van te maken. Het staat nog in de kinderschoenen, maar vanuit Twente en Delft is er interesse.

Na in 2005 te zijn begonnen met het onderzoek en proeven bij 20 VWO-scholen is het eindresultaat een volledig digitale coach voor het studiekeuzeproces.

sTUdiekeuze coach bestaat uit twee vragenlijsten en een studiekeuzeportfolio:

• “Lijst Studiegerichtheid“.
  Deze vragenlijst doet aan de hand van antwoorden op de vragen een suggestie voor de opleidingsgerichtheid (HBO of WO) en doet uitspraak over een voorkeur voor technische aspecten in een opleiding of beroep.
• “TU/e Opleidingenwijzer“.
  Hieruit komt naar voren welke opleidingen van de TU/e het beste bij jouw interesses passen.
• Het studiekeuzeportfolio.
  Dit is een verzameling van opdrachten die een belangrijke bijdrage leveren aan het studiekeuzeproces. In het linkermenu zie je dat je kunt inloggen om aan deze opdrachten te werken. Ook ontvang je e-mailtjes met instructies en herinneringen van de digitale sTUdiekeuzecoach!

Als student wordt niet helemaal overgeleverd aan een slim algoritme want het programma is bedoeld als aanvulling op bestaande voorzieningen. Zo kan een student ook rekenen op ondersteuning door een studiekeuzeadviseur van de TU/e.

Over tweetalig onderwijs in het MBO wordt verschillend en vaak terughoudend gedacht. “Past prima bij het HBO!”of “Toch meer iets voor het VO.” Dus is het minder geschikt voor de studenten in het MBO, de wereld waarin ik werkzaam ben.

Het ROC Midden Nederland probeert te bewijzen dat een tweetalige leerlijn wel degelijk mogelijk is in het MBO. Een doorlopende leerlijn die volgens dit bericht begint in het basisonderwijs en via het vmbo doorloopt naar het mbo.

Tijdens deze opleiding behaal je niet één, maar twee diploma’s: het Nederlandse mbo-diploma op niveau 4 en het Engelse BTEC National Diploma in Business. Het Engelse diploma is internationaal erkend en geeft toegang tot onderwijs en banen in vele landen. Goede studenten kunnen met dit diploma zelfs worden toegelaten tot diverse universiteiten in Groot-Brittannië en Schotland en in één à twee jaar het Bachelor-diploma halen.

Ik wens de collega’s van het ROC Midden Nederland veel succes bij hun prima initiatief.

Busuu is een nieuwe (web 2.0) community gericht op het leren van vreemde talen. Momenteel zijn het Engels, Duits, Frans en Spaans de beschikbare talen. Voorlopig is deze dienst nog geheel gratis.

Het onderhouden en ontwikkelen van de taalvaardigheid is als het onderhouden van een tuin. Dit is de gedachte achter het ontwerp van de Busuu-omgeving. Een sterk visueel waarbij de competentiegroei wordt verbeeld door groeiende bomen. Een concept dat mensen die (nog) niet taalvaardig zijn erg zal aanspreken: je groei wordt zichtbaar. 
Ook andere methoden worden ingezet om de groei in taalvaardigheid uit te drukken zoals de beloning die is gekoppeld aan het afronden van leereenheden (‘units’).

Hearing is Believing and Learning
Naast visueel is Busuu ook sterk auditief van aard. Het herhaald luisteren naar woorden en gehele zinnen is daarbij een wezenlijk hoeksteen van de leeraanpak.

Samen leren met Busuu

Een van de typische web 2.0 kenmerken van Busuu is de mogelijkheid tot interactie tussen de verschillende leerders in de vorm van een leergemeenschap (‘community’). Achterliggende gedachte daarbij is dat ze elkaar verder helpen in het leerproces.