Buitengaats

Ik heb wel eens gelezen dat de (geprojecteerde) tekst van een powerpointpresentatie kan afleiden van de mondelinge presentatie door de presentator. Daardoor wordt het uiteindelijk beoogde effect teniet gedaan. Je steekt niets op of niet datgene wat de presentator had willen overbrengen.

In een recent rapport van Cisco (Multimodal learning through media: What the Research Says) wordt uiteengezet dat een juiste mix van tekst en visuele informatie een aanzienlijk positief effect op het (‘basic’ of ‘higher-order’) leren kan hebben. Het multimodale leren omvat een mix van methoden en strategieën. 

Students using a well-designed combination of visuals and text learn more than students who use only text, the report says.

Het onderzoek laat ook zien dat interactiviteit het multimodale leren versterkt bij met name doorsnee of moeilijke onderwerpen. 

Interessant is verder dat de onderstaande, wijd verbreide, mythe naar het rijk der fabeltjes wordt verwezen. 

We remember… (model gebruikt door een universiteit; p. 4)

10% of what we read

20% of what we hear

30% of what we see

50% of what we see and hear

70% of what we say

90% of what we say and do

Edgar Dale’s originele model  (“Cone of Experience”) bevatte geen percentages en is door Dale bedoeld als visueel hulpmiddel voor een onderscheid tussen audio-visuele materialen. Zijn model is in wezen een ‘visuele metafoor’ die soorten leren onderscheidt van concreet naar meer abstract. Het was uitdrukkelijk niet zijn bedoeling enige waarde of modaliteit aan de verschillende soorten toe te kennen (p. 6)

In het rapport zijn door Cisco in totaal 14 onderzoeken of meta-analyses meegenomen op basis van een set met criteria uiteenlopend van de publicatiedatum (“been published after 1997”) tot de reikwijdte van het onderzoek (“not dealing exclusively with a special subpopulation”).

“Why do schools look the way they do? Why is there a chasm between widely acknowledged best practice principles and the actual design of a majority of school facilities? Why has the disconnect between learning research and learning places been so difficult to repair?”

Volgens de Amerikaanse architecten Nair en Fielding heeft de fysieke ruimte een onmiskenbare invloed op de psyche en daarmee op het leren. Maar in veel onderwijsgebouwen ontbreekt een passende ruimtelijke vormgeving die de verschillende aspecten van het leren voldoende ondersteunt of tot hun recht laten komen.

Volgens Nair en Fielding is er een taal (grafisch vocabulair) voor het ontwerp van onderwijsruimtes nodig; de zogenaamde language of school design. Het resultaat van hun opvattingen en ideeën is het boek: The Language of School Design: Design Patterns for 21st Century Schools

De Patterns Language Method onderscheidt (vooraleerst) 25 verschillende ontwerppatronen. Een aantal daarvan zijn de volgende:

De “cave space“: een ruimte voor studenten om te studeren, te reflecteren en rustig te lezen (“…the problem with libraries is that they are mostly set up according to an adult’s view of what a quiet place should be. The very rules that keep a library quiet sometimes make it oppressive for students.”);

de “watering hole space”: een ruimte waar studenten met elkaar leren en ook socialiseren (“Most traditional schools actually discourage social interaction in school as a “distraction” and out of fear that when students socialize, they threaten the adult goal of discipline and compliance with adult rules.“); 

de “campfire space“: de ruimte waar studenten leren van experts en vooral ‘storytellers’ ().    

Tash Lee (Learning Researcher van Futurelab) vraagt zich af of deze “common language for use between school leaders, students, architects and builders” niet te veel ruimte laat voor interpretatieverschillen. En of beoogde gebruikers zich de taal ook snel (genoeg) eigen weten te maken.

Hoe het ook zij, ik mis in bouwtekeningen en 3D-impressies van schoolgebouwen toch vaak een grafische taal die zich laat gebruiken voor het symboliseren van onderscheiden leeractiviteiten. Een poging als deze van Nair en Fielding is alleen daarom al de moeite waard.

Deze waarschuwing is van Remco Ploeg in zijn bericht over LCDS (Learning Content Development System), de nieuwe authoring tool van Microsoft. Waarom deze waarschuwing? Omdat Remco, zelf werkzaam bij Microsoft, niet weet hoe het zit met licenties, support en dergelijke. Microsoft is de laatste tijd, noodgedwongen, opzichtig aan het flirten met het “open source”-bedrijfsmodel. Daar worden zelfs de eigen medewerkers onzeker door! 

De tool  kun je hier downloaden bij Microsoft; een Windows Live ID is helaas wel vereist

Volgens Remco heeft de interface wel iets weg van Powerpoint. Mij doet het ook denken aan Reload. LCDS ondersteunt SCORM 1.2 en zal ook wel onafhankelijk van Sharepoint te gebruiken zijn.

Ben benieuwd of deze tool een lang leven beschoren is. Een ooit eerder door Microsoft ontwikkelde tool, de LRN toolkit (Learning Resource Interchange), verdween na verloop van tijd zonder boe of bah van het toneel. Het oude persbericht is er zelfs nog steeds.

Ik zou me er niet aan wagen. Menig open source alternatief, waaronder het uitstekende eXe, kent momenteel meer continuïteit en heeft al meer de status van proven technology.

Inspirerende en uitdagende statements van een aantal zeer aansprekenden en bevlogen hedendaagse geesten. Zo lang deze mensen de tijd en de ruimte krijgen om over het onderwijs van de toekomst na te denken  en er aan te sleutelen is er niets verloren.

Met dank aan Gregory Whitby.